Terug in Queenstown m'n stadje

Hoi!

Op dit moment zit ik in het Base hostel in Queenstown dit verslag te typen, samen op de kamer met Joëlle en Tim! Echt leuk om hier weer te zijn, en vooral ook heel erg leuk om hun weer te zien. Gisteravond een soort reunie gehouden, want Henrik was ook in town met z’n familie! Het was erg rustig in de stad, Henrik erg verkouden, ik nog de kilometers van Stewart Island in m’n benen, dus een latertje werd het niet.

Over die kilometers op Stewart Island gesproken.. Wauw wat was dat een geweldige track! Na een week op de bank in Dunedin bij Leeann thuis te hebben gehangen, werd het tijd om wat te doen, en vertrokken ik en Saïmon richting Stewart Island. De boottocht ging verrassend goed! Het was maar een uurtje en de zee was erg rustig. Een beetje naar, maar alles bleef erin!

Eenmaal aangekomen op Stewart Island gingen we opzoek naar een hostel en was het tijd om mijn tas om te pakken. Alleen de hoognodige dingen mee natuurlijk, en de rest in de opslag van het hostel. ’s Avonds hebben we ladingencurry gemaakt en pasta carbonara. Dit in plastic bakjes gedaan, hadden we mooi avond eten voor op de track.

De ochtend erna om 8 uur op naar het DOC centrum om onze huts voor onderweg te boeken, en toen kon het beginnen. In de planning hadden we 85 kilometer wat we in 4 dagen zouden lopen. Beetje huiverig was ik wel, maar met goeie moed toch maar aan de eerste dag begonnen. Na 8 uur over de mooiste stranden en bospaden te hebben gelopen kwamen we aan bij de Northarmhut. Deze staat op de ‘Great Walk’. Vlakbij de hut zagen we 2 ‘whitetails’ (hertjes). Een moeder en een kleintje, echt super gaaf om te zien, en ze bleven mooi staan om foto’s te maken want ze hadden ons niet gezien.

Dag 2 zouden we in één keer doorlopen naar Masonbay, een bekende hut aan het strand omdat daar de meeste kiwi’s gezien worden (de vogels). Normale mensen lopen van Northarmhut eerst naar Freshwaterhut om daar te overnachten, en de dag erna naar Masonbay. Saïmon vond dat we dat wel konden, dus proberen dan maar! Dit stuk was trouwens niet een gedeelte van ‘the great walk’, maar een gedeelte van de 10 daagse track, een track die maar weinig mensen doen, en daardoor dus het niet waard om bijgehouden te worden.

Letterlijk tot aan onze knieën door de blubber, over spekgladde omgevallen bomen en rotsen heen de berg op. Eenmaal bovenop de berg ook weer helemaal naar beneden, en na 6,5 uur ploeteren kwamen we aan bij de freshwaterhut en hebben we daar gelunched. Vanaf daar was het nog 3,5 uur lopen naar Masonbay, en dat was gelukkig vlak. Helaas nog steeds overal modder, maargoed.. We zaten er toch al onder!!

Dikke blaren door de natte voeten, natte kleren en mijn zware tas.. Ik was er heeeeeeel erg klaar mee. Saïmon liep een paar honderd meter voor me uit. Zo konden we voor onszelf ons eigen tempo lopen, en elkaar toch een beetje in de gaten houden. Dit was namelijk wel ff wat anders dan de keplertrack!

Aan het eind van de 2e dag zag ik ineens Saïmon heel hard naar me zwaaien en seinen dat ik op moest schieten. Hij had namelijk een kiwi gezien!!! Ik nog een laatste sprintje en ja hoor, daar liep die! Ongestoord aan het scharrelen naar eten, en zo hebben we 20 minuten naar hem gekeken. Toen verdween hij in de bosjes. Vanaf daar was het nog 15 minuutjes lopen naar de Masonbay hut en daar hebben we lekker curry gegeten. Saïmon liep nog even naar het strand, maar het weer sloeg om naar keiharde regen dus die was ook alweer snel weer terug. Op tijd ons nestje in want het was ons wel een dagje zo! Heerlijk geslapen want het doel was bereikt: De (grootste soort!!) Kiwi hadden we gespot, dus daar hoefden we ons niet meer druk over te maken de laatste 2 dagen.

De volgende ochtend plensde het nog steeds. Regenjas aan en het strand op, want Mason Bay wilden we nog wel even bewonderen natuurlijk voordat we weer verder liepen naar de volgende hut. Waanzinnig was het op het strand met die harde wind. De duinen waren meters hoog, net als de golven trouwens. We voelden ons echt heel klein zo tussen het natuurgeweld, en eigenlijk als je er bij nadenkt zijn we dat ook gewoon.

2 uur hebben we rondgelopen op zoek naar gekke/bijzondere/mooie dingen op het strand. Supergave schelpen, alle kleuren stenen, allerlei vissenskeletjes en een dooie walvis hebben we gevonden! Helaas geen kiwi’s, maar dat geeft niks!

Na de strandwandeling de tas weer op onze rug 3,5 uur terug richting freshwaterhut. Gelukkig was het deze dag maar 3,5 uur. We gunden onszelf en vooral onze voetjes wel even wat rust.

De laatste dag zouden we het hele stuk vanaf freshwaterhut terug naar Oban (het stadje) in één keer lopen. Dezelfde bizarre tocht door de modder, weer die hele berg over, en waarschijnlijk met het pad in nog slechtere conditie door de regen. Stiekem zag ik het niet zo zitten, maar wilde me niet laten kennen, vooral niet tegenover mezelf. Nog een dag bikkelen en dan was ik er! SaÏmon dacht daar anders over. Hij had naturlijk onderweg wel gezien hoe zwaar ik het vond, en vond het eigenlijk wel genoeg geweest. Eigenlijk denk ik dat hij het vooral niet zo zag zitten om weer die hele berg over te gaan met mij op sleeptouw.

Vanaf freshwaterhut ging 1x in de zoveel tijd een watertaxi over de rivier naar de zee, om vanaf daar terug naar de haven van Oban terug te gaan. Hier hadden we van gehoord, en toen hij daar over begon was ik eigenlijk best wel blij. Hij wilde graag de track afmaken, en ik bleef dus in m’n eentje de volgende dag in de hut, wachtend op een watertaxi.

Heel bizar gevoel is dat, om in je eentje in een verlaten bos te zitten wachten op een watertaxi die misschien wel of niet komt. Hij kon die dag komen, of de dag erna, of misschien wel de dag daarna om mensen af te zetten. Ik moest maar net geluk hebben dat er mensen hadden geboekt. Bisquitjes, een appel en 2 mueslirepen had ik nog over. Dit was misschien wel m’n ontbijt, lunch en avondeten voor de komende 1 of 2 dagen dus daar bleef ik wel vanaf! Een kraan was in de hut, dus water genoeg!

Mocht ik nog niet in Oban zijn als Saïmon aankwam, dan zou hij een bootje sturen. Als ik er al wel zou zijn voordat hij aankwam, zou ik een briefje aan de deur bij de DOC centre hangen om te vertellen in welk hostel ik was.

Na een paar uur wachten hoorde ik om half 2 een bootje aankomen!! 2 mensen werden afgezet en ik mocht mee terug naar Oban. Wat een mazzel, ik was zo blij! Terug in Oban op zoek naar een hostel om te slapen. Helaas vergeten te boeken voor we begonnen aan de tocht, en alles was volgeboekt. Een hostel bood een tentje aan op het veld. Beter in een tent dan op straat in de regen! En we mochten de keuken en de douche gebruiken dus goed genoeg. Ik snel douchen en een briefje op de deur bij de DOC gehangen. Na een paar uur hoorde ik Saïmon. Helemaal opgelucht dat hij het had gehaald, en blij te zien dat ik ook in Oban was natuurlijk.

Gauw zijn spullen in de opslaghut gedaan en toen douchen en naar het restaurant want we hadden hongerrrr!! In de opslaghut stond een kacheltje en een groot matras tegen de muur. Daar kregen we het idee dat we eigenlijk liever daar sliepen als in het klamme tentje in de regen. Dus na het eten onze slaapzakken uit het tentje gehaald en in het opslaghok gaan liggen met het kacheltje aan.. Veel beter!!
Na Stewart Island heb ik afscheid genomen van Saïmon, die ging terug naar Leeann in Dunedin om bij te komen van de tocht. Ik bleef een nachtje in Invercargill. Heel leuk stadje trouwens! De ochtend daarna pakte ik de bus naar Queenstown om Joëlle, Tim en Henrik te ontmoeten! En daar ben ik nu dus!

Het plan is om morgen of overmorgen richting Christchurch te gaan met de KiwiExperience. Heb ze gisteren gebeld maar de bussen zijn komende dagen allemaal volgeboekt. Maar ik sta op de standbylist dus met een beetje mazzel heeft iemand op de bus een te grote kater om verder te reizen, of is er misschien iemand die zich verslaapt. Ik hoor het wel!

Joëlle en Tim hebben ook een eigen plannetje. Gaan nog richting Milford Sound en willen misschien nog een Great Walk gaan doen! Even kijken waar we elkaar weer zien dus! In ieder geval in Auckland met mijn verjaardag. Henrik zie ik in Christchurch. We hopen daar een beetje een opzet te maken van onze plannen in Thailand. Probeer nu zoveel mogelijk te verzamelen wat iedereen wilt, maar dat is toch best lastig zo met z’n alle!

Sarah gaat helaas niet meer mee, de kosten voor de vaccinaties zijn 600 dollar voor haar. Waarschijnlijk ook omdat het op zo’n korte termijn is. Dan blijven we dus met z’n 4e over! Super gaaf dat die gekke Eva ook nog even over komt vliegen naar Bangkok! Zin in!!
Nog even een paar foto’s uploaden voordat m’n laptop uitvalt,,

Tot het volgende verslag!
Xx